Stalno povećavanje cijene energije, opšti je svjetski trend današnjice. Energija postaje sve skuplja jer su zalihe energenata iscrpive, a propisi zaštite okoline koji se tiču smanjenja emisija, posebno ugljen dioksida, su sve strožiji. - Primjena energije iz fosilnih goriva je uzročnik za 90% okolinskih uticaja na Planeti, pri čemu je posebno veliki uticaj potrošnje fosilnih goriva na klimatske promjene. Ublažavanje klimatskih promjena kroz smanjenje emisije stakleničkih gasova zahtijeva veliku i široku akciju na području energetike.

Istraživanja u sektoru opšte potrošnje, odnosno u stambenom i nestambenom, javnom sektoru zgrada, u zemljama članicama EU, pokazala su da je stalan porast potrošnje finalne energije i da je moguća ušteda energije investiranjem u energetski efikasne tehnologije sa periodom povrata uloženih sredstava manjim od osam godina.

Energetska efikasnost (EE) u zgradarstvu je područje koje ima značajan potencijal za smanjenje ukupne potrošnje energije provođenjem raznih intervencija na zgradama s ciljem poboljšanja njihovih energetskih osobina. Sektor zgradarstva učestvuje sa oko 40% u potrošnji energije na globalnom nivou i veliki je izvor emisije stakleničkih gasova, koji je unutar Evropske unije (EU) odgovoran za cca 36% ukupne emisije CO2.

Energetska efikasnost zgrada je jedan od ciljanih sektora politika EU na lokalnom i državnom nivou. Uspješna implementacija mjera EE u zgradarstvu pored stalne edukacije građana obuhvata sljedeće osnovne pravce djelovanja:

  • povećanje toplotne zaštite postojećih i novih zgrada;
  • podizanje nivoa efikasnosti sistema grijanja, hlađenja i ventilacije;
  • povećanje efikasnosti sistema rasvjete i drugih potrošača električne energije;
  • energijskoj kontroli i upravljanju energijom u postojećim i novim zgradama;
  • propisivanju ciljne vrijednosti ukupne godišnje potrošnje zgrade po m2 korisne površine;
  • uvođenju energetskog certifikata, kao sistema označavanja zgrada prema godišnjoj potrošnji energije.

Na nivou EU stupile su na snagu brojne direktive koje obuhvataju područja kao što su:

  • energijsko označavanje proizvoda;
  • primjena energijskih standarda kao što je npr. zahtjev za minimalnom toplotnom zaštitom zgrada;
  • efikasnost kotlova;
  • mjere za redukciju emisije ugljen dioksida povećanjem EE.

Važno mjesto u legislativi EU zauzima Direktiva o energetskim performansama zgrada (Energy Performance of Buildings Directive 2010/31/EU), koja je donesena 2010. godine, a koja je obavezujuća i za BiH. U ovoj direktivi se navodi da je potrebno izraditi metodologiju za troškovno‐optimalna rješenja pri rekonstrukciji postojećih zgrada.

Također, u okviru strategije EU 20+20+20 do 2020. godine (20 % povećanje energetske efikasnosti, 20 % učešće obnovljivih energija u energetskoj strukturi i smanjenje emisije stakleničkih gasova za 20%) jasno je naglašena politika EU da država subvencionara građevinske materijale i usluge koji su na liniji povećanje energetske efikasnosti na strani potrošnje energije, umjesto da subvencionira potrošnju energije.